News
de.bour @ www.toorlooblog.com
de.bour: walk in her shoes
Γράφει ο Σωτήρης Παπαγεωργίου (toorlooblog@gmail.com)
Δευτέρα απόγευμα και οδηγώ μέχρι τη Νέα Ιωνία για να συναντήσω τον άνθρωπο που κάπου στα τέλη του Δεκέμβρη μου έδωσε την ιδέα να φτιάξω κάτι δικό μου. Να φτιάξω το TOORLOO. Λίγο μετά τις 4, χτυπάω διστακτικά το κουδούνι της πόρτας που γράφει de.bour και πίσω από τα ρολά τη βλέπω να με καλωσορίζει χαμογελώντας. Συνεχώς σε μία εγρήγορση, η Ντέπυ Μπουρνάζου απαντάει στις ερωτήσεις του κόσμου που της στέλνει στο Facebook και το Instagram, κόβει πατρόν για παραγγελίες και με ξεναγεί στον καινούργιο της χώρο για τον οποίο είναι πολύ περήφανη. Μου σερβίρει ένα καυτό φλυτζάνι τσάι και γλυκά sticks κανέλας και περιγράφει πώς ξεκίνησε η αγάπη της για τα χειροποίητα παπούτσια αλλά και για το τι δεν θα συγχωρούσε ποτέ από τους ανθρώπους. Απολαύστε την!
Σωτήρης Παπαγεωργίου: Πώς ξεκίνησαν όλα;
Ντέπυ Μπουρνάζου: Πάντα είχα την τάση να ασχολούμαι με τη μόδα. Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο (Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) και έμεινα στην Αθήνα, αποφάσισα να γραφτώ σε μια ιδιωτική σχολή σχεδίου ρούχου (Zer-Fam). Έμεινα εκεί 3 χρόνια και όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου εργάστηκα για λίγο σε περιοδικα ως στυλίστρια και παράλληλα έφτιαχνα διάφορα αξεσουάρ για χαρτζιλίκι. Όταν ήρθε η στιγμή να φύγω από το περιοδικό που εργαζόμουν για να ξεκινήσω σε ένα άλλο, εντελώς τυχαία βρήκα μία σχολή παπουτσιού που με ενδιέφερε εδώ και πολλά χρόνια.
Σ.Π.: Πότε άρχισε να αποκτά επαγγελματική υπόσταση η αγάπη σου για τα παπούτσια;
Ν.Μ.: Παρόλο που το παπούτσι σαν κατασκευή είναι πολύ πιο δύσκολο από το ρούχο, τον τρίτο χρόνια φοίτησής μου στη σχολή άρχισα να το κυνηγάω ως δουλειά. Είχα κάποιες παραγγελίες στην αρχή και μετά ήρθε η πρώτη μου επίδειξη στο Athens Exclusive Designers Week (2011). Η στιγμή που ήρθε η επίδειξη, βέβαια, με βρήκε σχετικά απροετοίμαστη γιατί ακόμα δεν είχα δημιουργήσει τον δικό μου χώρο και το Facebook δεν ήταν όπως σήμερα. Τον ίδιο χειμώνα και, ψάχνοντας έναν χώρο που θα λειτουργεί κυρίως ως showroom, άνοιξα το πρώτο μου μαγαζί στο Κολωνάκι με δικά μου ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ. Όλο αυτό το άνοιγμα, ωστόσο, έγινε σε μια εποχή δύσκολη (το Κολωνάκι άρχισε να "πέφτει" από εμπορικής άποψης) και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν χωρούσα σ' εκείνο το χώρο (έπρεπε εκτός του showroom να έχω και το εργαστήριό μου) άρχισα να ψάχνω άλλη στέγη. Μετά από δύο χρόνια στο Κολωνάκι, λοιπόν, ήρθα σ' αυτόν τον χώρο στη Νέα Ιωνία. Τον Νοέμβριο έκλεισα δύο χρόνια.
Σ.Π.: Θυμάσαι το πρώτο πράγμα που σχεδίασες;
Ν.Μ.: Από τη στιγμή που ξεκίνησα με τη σχολή ρούχου, το πρώτο που θυμάμαι να σχεδίασα ήταν ρούχο. Όταν συνειδητοποίησα ότι η μεγάλη μου αγάπη ήταν τα παπούτσια, αφοσιώθηκα σ' αυτό.
Σ.Π.: Πώς φτιάχνεται ένα παπούτσι;
Ν.Μ.: Με κόπο (γέλια). Γενικά το παπούτσι έχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι που φτιάχνεται στο χέρι. Το χέρι δεν το αποφεύγεις για κανένα λόγο. Πολλές λεπτομέρειες μπορούν να γίνουν μόνο χειροποίητα. Ένας άνθρωπος μόνο δεν αρκεί. Πάντα χρειάζονται 3-4 που ασχολούνται. Εγώ βγάζω το πατρόν (σχέδιο) του παπουτσιού, το κόβω, θα δώσω να μου το ράψουν και τέλος έρχεται το μοντάρισμα (το παπούτσι παίρνει την τελική του φόρμα). Το μοντάρισμα γίνεται συνήθως μισό στο χέρι μισό στη μηχανή για τα χειμερινά παπούτσια, ενώ για τα καλοκαιρινά γίνεται αποκλειστικά στο χέρι.
Σ.Π. Ποιο υλικό αγαπάς περισσότερο να χρησιμοποιείς;
Ν.Μ.: Το δέρμα. Δεν είναι μόνο ότι το αγαπώ. Είναι πολύ φιλικό προς τον άνθρωπο γιατί καλώς ή κακώς είναι απολύτως φυσικό.
Σ.Π.: Τι δεν θα σχεδιάζες ποτέ;
Ν.Μ.: Ποτέ μη λες ποτέ. Μπορεί να λες ότι κάνεις μόνο ένα είδος, για παράδειγμα μόνο γόβες. Ακόμα κι αυτή η γόβα αν της αλλάξεις το παραμικρό, γίνεται ένα άλλο παπούτσι. Όχι τόσο οπτικά (αν προσθέσεις ένα διακοσμητικό στοιχείο), αλλά κατασκευαστικά. Το παπούτσι γενικά μοιάζει με ένα παζλ. Σε ένα παζλ αν ένα κομμάτι λείπει ή δεν είναι σωστά τοποθετημένο, τότε όλο είναι λάθος. Έτσι γίνεται και με το παπούτσι. Όλα τα πράγματα πρέπει να κουμπώνουν. Χρειάζεται τρομερή ακρίβεια γι' αυτό και υπάρχει μεγάλο ποσοστό αποτυχίας. Μπορεί να φτάσουμε ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση, κάτι να πάει στραβά και το παπούτσι να είναι για πέταμα. Ενώ στο ρούχο δεν ισχύει αυτό. Εκεί όλα διορθώνονται.
Σ.Π.: Υπάρχει κάποιο παπούτσι που ενώ είχες πει ότι δεν το ξαναβγάζεις, η απαίτηση του κόσμου είναι τέτοια που αναγκάζεσαι να το ξανακυκλοφορήσεις;
Ν.Μ.: Αυτό που γίνεται αρκετά συχνά είναι την επόμενη σεζόν να μου ζητάνε της προηγούμενης. Συνήθως δεν αλλάζω εξ' ολοκλήρου το ύφος μου από τη μία σεζόν στην επόμενη για να μου ζητήσουν να ξαναβγάλω κάτι.
Σ.Π.: Όλα τα παπούτσια σου κατασκευάζονται κατόπιν παραγγελίας;
Ν.Μ.: Σε γενικές γραμμές ναι. Πάντα μπορεί να υπάρχει ένας μικρός, ελεγχόμενος αριθμός παπουτσιών που έχει μείνει στις αποθήκες μας, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό κατευσκευάζεται κατόπιν παραγγελίας. Τα custom made παπούτσια συνήθως αφορούν δύο κατηγορίες: προβληματικά πόδια και νύφες.
Σ.Π.: Καλοκαίρι ή χειμώνας;
Ν.Μ.: Καλοκαίρι! Είναι πολύ πιο εύκολο!
Σ.Π.: Για σένα;
Ν.Μ.: Καλοκαίρι! Είναι πολύ πιο εύκολο! (γέλια) Στην Ελλάδα δεν είμαστε; Το καλοκαίρι είναι η πιο ωραία εποχή. Καλοκαίρι φουλ. Και ας ζεσταίνομαι πολύ.
Σ.Π.: Μπουζούκια ή club;
Ν.Μ.: Club και μετά μπουζούκια. Όχι μόνο όμως. Και bar, και κάτι πιο ήσυχο. Αν η παρέα είναι καλή, ή αν είμαι πτώμα από την κούραση, σπίτι. Δεν είμαι σπιτόγατα όμως. Κάθε μέρα δουλεύω άπειρες ώρες (12-14 ώρες). Επομένως, η πρώτη μου επιλογή θα ήταν να γυρίσω σπίτι να κοιμηθώ. Αν, όμως, κάποια στιγμή βρω λίγο ελεύθερο χρόνο, προτιμώ να κάνω μια βόλτα. Ψυχολογικά θα με ξεκουράσει να πάρω λίγο αέρα, να δω ανθρώπους.
Σ.Π.: Ξέρεις να μαγειρεύεις;
Ν.Μ.: Εννοείται. Θέλω να γίνω καλή μαγείρισσα. Βέβαια, λόγω προγράμματος, δεν προλαβαίνω. Καλώς ή κακώς η μαγειρική χρειάζεται χρόνο.
Σ.Π.: Ποια ήταν η πιο απαιτητική παραγγελία από πελάτη;
Ν.Μ.: Τα σχέδια δεν είναι ποτέ απαιτητικά. Μερικές συμπεριφορές είναι απαιτητικές.
Σ.Π.: Θα ήθελες κάποια στιγμή το de.bour να μεγάλωσει και να έχεις βοηθούς;
Ν.Μ.: Έχω βοήθεια από την οικογένεια μου. Τους παρέσυρα κι εκείνους στη δουλειά. Επειδή αυτή η δουλειά είναι αρκετά χειρονακτική (από το παπούτσι μέχρι το πουγκί ή το κουτί που το τοποθετούμε), χρειαζόμαστε πολλά χέρια. Για να "μεγαλώσει" έστω και λίγο, χρειαζόμαστε βοήθεια και αυτό είναι στα άμεσα σχέδιά μου.
Σ.Π.: Τι διαφορετικό έχει η Νέα Ιωνία από το Κολωνάκι;
Ν.Μ.: Ταχυδρομικό κώδικα; (γέλια) Επειδή ο πρώτος μου χώρος ήταν περισσότερο προς τα Εξάρχεια, έβλεπα όλα τα είδη κόσμου. Η Νέα Ιωνία έχει εδώ και χρόνια τη δική της αγορά που δεν είναι 100% συνοικιακή. Σίγουρα υπάρχουν διαφορές, αλλά ο κόσμος που έρχεται εδώ είναι ο κόσμος που με ξέρει ή που το ύφος του ταιριάζει με το δικό μου. Βοηθάει η τοποθεσία γιατί είμαι κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού.
Σ.Π.: Πώς βλέπεις τον ανταγωνισμό;
Ν.Μ.: Η εγχώρια παραγωγή παπουτσιού έχει μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Μετά την επιβολή των capital control, αρχίζουν και στρέφονται πάλι στα ελληνικά προϊόντα.
Σ.Π.: Πάντα σε θυμάμαι να υποστηρίζεις τα ελληνικά προϊόντα.
Ν.Μ.: Αυτό που με ενοχλούσε τα προηγούμενα χρόνια, ήταν η έντονη τάση για ξενομανία. Όλοι κοιτούσαν τη μάρκα. Τώρα αυτό αρχίζει να ανατρέπεται. Μπορούν τα χρήματα να μείνουν στη χώρα. Πρέπει, όμως, και ο Έλληνας σχεδιαστής να βοηθήσει αρχικά συνειδητοποιώντας ότι δεν απευθύνεται μόνο σε μία ελίτ και να μειώσει τις τιμές του. Γιατί πρέπει να είναι τόσο ακριβό ό,τι είναι χειροποίητο; Σίγουρα, ο προσωπικός κόπος θα πρέπει να ανταμοίβεται. Το όνειρό μου είναι να φτάνουν τα προϊόντα μου σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό.
Σ.Π.: Πόση βάση δίνεις στην ποιότητα;
Ν.Μ.: Δεν γίνεται αλλιώς. Σε κάτι πρέπει να είσαι ανταγωνιστικός. Όλα είναι συνδυασμούς σχεδίου και ποιότητας. Θεωρώ πως έχω το προσωπικό μου ύφος. Μου αρέσουν τα βασικά σχέδια που εύκολα κάποιος τα εντάσσει στην ντουλάπα του χωρίς να είναι κλασσικά. Σίγουρα σε κάθε συλλογή θα υπάρχουν σχέδια πιο παιχνιδιάρικα ή με χιουμοριστικές λεπτομέρειες αλλά στην πλειοψηφία τους είναι πιο basic κομμάτια. Ωστόσο, αν δεν είχα μπει στο τριπάκι της λιανικής (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), θα σχεδίαζα με διαφορετικό τρόπο. Θα έφτιαχνα πιο τρελά και ιδιαίτερα πράγματα.
Ν.Μ.: Ποτέ μη λες ποτέ. Μπορεί να λες ότι κάνεις μόνο ένα είδος, για παράδειγμα μόνο γόβες. Ακόμα κι αυτή η γόβα αν της αλλάξεις το παραμικρό, γίνεται ένα άλλο παπούτσι. Όχι τόσο οπτικά (αν προσθέσεις ένα διακοσμητικό στοιχείο), αλλά κατασκευαστικά. Το παπούτσι γενικά μοιάζει με ένα παζλ. Σε ένα παζλ αν ένα κομμάτι λείπει ή δεν είναι σωστά τοποθετημένο, τότε όλο είναι λάθος. Έτσι γίνεται και με το παπούτσι. Όλα τα πράγματα πρέπει να κουμπώνουν. Χρειάζεται τρομερή ακρίβεια γι' αυτό και υπάρχει μεγάλο ποσοστό αποτυχίας. Μπορεί να φτάσουμε ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση, κάτι να πάει στραβά και το παπούτσι να είναι για πέταμα. Ενώ στο ρούχο δεν ισχύει αυτό. Εκεί όλα διορθώνονται.
Σ.Π.: Υπάρχει κάποιο παπούτσι που ενώ είχες πει ότι δεν το ξαναβγάζεις, η απαίτηση του κόσμου είναι τέτοια που αναγκάζεσαι να το ξανακυκλοφορήσεις;
Ν.Μ.: Αυτό που γίνεται αρκετά συχνά είναι την επόμενη σεζόν να μου ζητάνε της προηγούμενης. Συνήθως δεν αλλάζω εξ' ολοκλήρου το ύφος μου από τη μία σεζόν στην επόμενη για να μου ζητήσουν να ξαναβγάλω κάτι.
Σ.Π.: Όλα τα παπούτσια σου κατασκευάζονται κατόπιν παραγγελίας;
Ν.Μ.: Σε γενικές γραμμές ναι. Πάντα μπορεί να υπάρχει ένας μικρός, ελεγχόμενος αριθμός παπουτσιών που έχει μείνει στις αποθήκες μας, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό κατευσκευάζεται κατόπιν παραγγελίας. Τα custom made παπούτσια συνήθως αφορούν δύο κατηγορίες: προβληματικά πόδια και νύφες.
Σ.Π.: Καλοκαίρι ή χειμώνας;
Ν.Μ.: Καλοκαίρι! Είναι πολύ πιο εύκολο!
Σ.Π.: Για σένα;
Ν.Μ.: Καλοκαίρι! Είναι πολύ πιο εύκολο! (γέλια) Στην Ελλάδα δεν είμαστε; Το καλοκαίρι είναι η πιο ωραία εποχή. Καλοκαίρι φουλ. Και ας ζεσταίνομαι πολύ.
Σ.Π.: Μπουζούκια ή club;
Ν.Μ.: Club και μετά μπουζούκια. Όχι μόνο όμως. Και bar, και κάτι πιο ήσυχο. Αν η παρέα είναι καλή, ή αν είμαι πτώμα από την κούραση, σπίτι. Δεν είμαι σπιτόγατα όμως. Κάθε μέρα δουλεύω άπειρες ώρες (12-14 ώρες). Επομένως, η πρώτη μου επιλογή θα ήταν να γυρίσω σπίτι να κοιμηθώ. Αν, όμως, κάποια στιγμή βρω λίγο ελεύθερο χρόνο, προτιμώ να κάνω μια βόλτα. Ψυχολογικά θα με ξεκουράσει να πάρω λίγο αέρα, να δω ανθρώπους.
Σ.Π.: Ξέρεις να μαγειρεύεις;
Ν.Μ.: Εννοείται. Θέλω να γίνω καλή μαγείρισσα. Βέβαια, λόγω προγράμματος, δεν προλαβαίνω. Καλώς ή κακώς η μαγειρική χρειάζεται χρόνο.
Σ.Π.: Ποια ήταν η πιο απαιτητική παραγγελία από πελάτη;
Ν.Μ.: Τα σχέδια δεν είναι ποτέ απαιτητικά. Μερικές συμπεριφορές είναι απαιτητικές.
Σ.Π.: Θα ήθελες κάποια στιγμή το de.bour να μεγάλωσει και να έχεις βοηθούς;
Ν.Μ.: Έχω βοήθεια από την οικογένεια μου. Τους παρέσυρα κι εκείνους στη δουλειά. Επειδή αυτή η δουλειά είναι αρκετά χειρονακτική (από το παπούτσι μέχρι το πουγκί ή το κουτί που το τοποθετούμε), χρειαζόμαστε πολλά χέρια. Για να "μεγαλώσει" έστω και λίγο, χρειαζόμαστε βοήθεια και αυτό είναι στα άμεσα σχέδιά μου.
Σ.Π.: Τι διαφορετικό έχει η Νέα Ιωνία από το Κολωνάκι;
Ν.Μ.: Ταχυδρομικό κώδικα; (γέλια) Επειδή ο πρώτος μου χώρος ήταν περισσότερο προς τα Εξάρχεια, έβλεπα όλα τα είδη κόσμου. Η Νέα Ιωνία έχει εδώ και χρόνια τη δική της αγορά που δεν είναι 100% συνοικιακή. Σίγουρα υπάρχουν διαφορές, αλλά ο κόσμος που έρχεται εδώ είναι ο κόσμος που με ξέρει ή που το ύφος του ταιριάζει με το δικό μου. Βοηθάει η τοποθεσία γιατί είμαι κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού.
Σ.Π.: Πώς βλέπεις τον ανταγωνισμό;
Ν.Μ.: Η εγχώρια παραγωγή παπουτσιού έχει μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Μετά την επιβολή των capital control, αρχίζουν και στρέφονται πάλι στα ελληνικά προϊόντα.
Σ.Π.: Πάντα σε θυμάμαι να υποστηρίζεις τα ελληνικά προϊόντα.
Ν.Μ.: Αυτό που με ενοχλούσε τα προηγούμενα χρόνια, ήταν η έντονη τάση για ξενομανία. Όλοι κοιτούσαν τη μάρκα. Τώρα αυτό αρχίζει να ανατρέπεται. Μπορούν τα χρήματα να μείνουν στη χώρα. Πρέπει, όμως, και ο Έλληνας σχεδιαστής να βοηθήσει αρχικά συνειδητοποιώντας ότι δεν απευθύνεται μόνο σε μία ελίτ και να μειώσει τις τιμές του. Γιατί πρέπει να είναι τόσο ακριβό ό,τι είναι χειροποίητο; Σίγουρα, ο προσωπικός κόπος θα πρέπει να ανταμοίβεται. Το όνειρό μου είναι να φτάνουν τα προϊόντα μου σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό.
Σ.Π.: Πόση βάση δίνεις στην ποιότητα;
Ν.Μ.: Δεν γίνεται αλλιώς. Σε κάτι πρέπει να είσαι ανταγωνιστικός. Όλα είναι συνδυασμούς σχεδίου και ποιότητας. Θεωρώ πως έχω το προσωπικό μου ύφος. Μου αρέσουν τα βασικά σχέδια που εύκολα κάποιος τα εντάσσει στην ντουλάπα του χωρίς να είναι κλασσικά. Σίγουρα σε κάθε συλλογή θα υπάρχουν σχέδια πιο παιχνιδιάρικα ή με χιουμοριστικές λεπτομέρειες αλλά στην πλειοψηφία τους είναι πιο basic κομμάτια. Ωστόσο, αν δεν είχα μπει στο τριπάκι της λιανικής (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), θα σχεδίαζα με διαφορετικό τρόπο. Θα έφτιαχνα πιο τρελά και ιδιαίτερα πράγματα.
Σ.Π.: Πριν από μερικά χρόνια είχε συζητηθεί ιδιαίτερα η καλοκαιρινή σειρά μαγιώ που είχες κυκλοφορήσει με τίτλο SUN.SET.GO. Συνεχίζεται;
Ν.Μ.: Σ' αυτό το εγχείρημα δεν είμαι μόνη. Συνεργάζομαι με την κολλητή μου, την Αλεξάνδρα. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό brand από το de.bour. Συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία με μένα να είμαι περισσότερο υπεύθυνη για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είτε αυτό λέγεται σχέδιο, φωτογράφιση ή styling. Ξεκινήσαμε αποκλειστικά με μαγιώ. Φέτος κυκλοφόρησε μία σειρά με active wear και εσώρουχα και το καλοκαίρι έρχονται νέα σχέδια τόσο από active wear όσο και από μαγιώ.
Σ.Π.: Είναι δύσκολο το μαγιώ στην κατασκευή του;
Ν.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν τόσο εύκολο όσο το περιμέναμε. Είναι όμως λογικό. Τώρα, όμως, που έχω ασχοληθεί σχεδόν με τα πάντα, σου λέω με βεβαιότητα ότι το πιο δύσκολο πράγμα να κατασκευαστεί είναι το παπούτσι. Το παπούτσι πρέπει να το αγαπάς πολύ για να ασχοληθείς. Το πιο εύκολο για μένα θα ήταν να δώσω τα σχέδιά μου σε μια βιοτεχνία και να τα βρω έτοιμα στο κουτί τους. Έχω, όμως, αυτό το μικρόβιο και με ενδιαφέρει η κατασκευή.
Σ.Π.: Έχεις αγαπημένη blogger;
Ν.Μ.: Ακολουθώ πολλούς! Έλληνες και ξένους. Τελευταία αγαπώ ιδιαίτερα το TOORLOO (γέλια).
Σ.Π.: Τι δεν αντέχεις με τίποτα;
Ν.Μ.: Το ψέμα.
Σ.Π.: Τι δεν συγχωρείς;
Ν.Μ.: Την αχαριστία.
Σ.Π.: Πόσο χρονών νιώθεις;
Ν.Μ.: Πιο λίγο σίγουρα. Νομίζω γύρω στα 25.
Σ.Π.: Έχεις τις αντοχές των 25;
Ν.Μ.: Αντέχω πολύ.
Σ.Π.: Τι δεν ξεχνάς ποτέ πριν βγεις από το σπίτι;
Ν.Μ.: Να βάλω άρωμα. Δεν φεύγω από το σπίτι χωρίς άρωμα.
de.bour @ www.huffingtonpost.gr
de.bour: Χειροποίητα παπούτσια με ελληνική υπογραφή
Η Ντέπυ Μπουρνάζου ή αλλιώς «de.bour» δίνει τη δική της «μάχη» απέναντι στη μαζική παραγωγή και κατασκευάζει, εδώ και τέσσερα χρόνια, χειροποίητα παπούτσια που φέρουν την υπογραφή της.
Θα μας συστήσεις τα de.bour;
Πρόκειται για ένα brand χειροποίητων παπουτσιών. Ο σχεδιασμός και η μελέτη για κάθε κολεξιόν γίνονται από εμένα, ενώ στο κομμάτι της κατασκευής είμαστε μια ομάδα συνεργατών, όπου ο κάθε ένας συμβάλει με το δικό του τρόπου για την ολοκληρωθεί κάθε μοναδικό ζευγάρι υποδημάτων de.bour.
Πότε ξεκίνησαν τα de.bour;
Τα de.bour ως brand για χειροποίητο παπούτσι ξεκίνησαν πριν τέσσερα χρόνια, με πρώτη μου παρουσίαση στην Athens Xclusive Designers Week. Τα προγούμενα χρόνια ασχολιόμουν ανεπίσημα με τα παπούτσι, κυρίως κάνοντας παρεμβάσεις σε ήδη έτοιμα παπούτσια και κατασκευάζοντας διάφορα αξεσουάρ και κοσμήματα.
Τι εμπόδια βρήκες όταν αποφάσισες να ξεκινήσεις τη δική σου επιχείρηση;
Αποφάσισα να ξεκινήσω τη δική μου επιχείρηση,όπως πολλοί σαν κι εμένα, μέσα στην κρίση. Έχοντας σύμμαχο το δίδυμο «άγνοια και ενθουσιασμός» κατάφερα να μην απογοητευθώ, ούτε και να πανικοβληθώ στο ξεκίνημά μου. Δυσκολίες φυσικά και βρήκα και βρίσκω σε κάθε σεζόν, για να είμαι ειλικρινής, αλλά είναι αυτές που με παρακινούν να πηγαίνω ένα βήμα παραπέρα, κάθε φορά που καταφέρνω να τις ξεπερνώ.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς συγκεκριμένα με το παπούτσι;
Με το σχεδιασμό υποδημάτων ήθελα να ασχοληθώ με το που τελείωσα το σχολείο. Τότε, όμως, μη γνωρίζοντας την ύπαρξη της σχολής υποδηματοποίας, πήγα σε μια ιδιωτική σχολή για σχέδιο μόδας, παράλληλα με τις σπουδές επικοινωνίας που έκανα στο Καποδιστριακό Πανεπιστημίο. Λίγα χρόνια αργότερα, ανακάλυψα μια μέρα κατά τύχη τη σχολή για σχεδιασμό και κατασκευή υποδήματος και την ξεκίνησα την επόμενη ημέρα, κυριολεκτικά! Άλλωστε σε ποια γυναίκα δεν αρέσουν τα παπούτσια; Οπότε, δεν θα μπορούσα να ξεφύγω κι εγώ από αυτή τη μανία! Αρχικά, με ιντρίγκαρε η σκέψη του να μπορώ να σχεδιάζω και να κατασκευάζω ό,τι μου αρέσει. Αργότερα, βέβαια, με κέρδισε το κομμάτι της κατασκευής, αυτής καθεαυτής, του παπουτσιού, η ακρίβεια στη μελέτη και η προσπάθεια που απαιτείται για να ολοκληρωθεί κάθε ζευγάρι. Επίσης, με γοητεύει το γεγονός ότι δε μπορεί ο καθένας να κάνει αυτή τη δουλειά τόσο εύκολα, πόσο μάλλον μια γυναίκα. Στην Ελλάδα είναι ως επί το πλείστον ανδροκρατούμενο το επάγγελμα.
Πιστεύεις πλέον οι Έλληνες εκτιμούν περισσότερο τα χειροποίητα προϊόντα σε σχέση με παλιά;
Πιστεύω πως υπάρχει μια μερίδα κόσμου που εκτιμά τις χειροποίητες δημιουργίες και τις στηρίζει, η οποία και μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Αλλά έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο μέχρι ο καταναλωτής να καταλάβει τη διαφορά της μαζικής παραγωγής και του έτοιμου, από το χειροποίητο και μοναδικό και να την εκτιμήσει πραγματικά.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο σημαντικό στοιχείο που μπορεί να κάνει ένα παπούτσι να ξεχωρίσει;
Θεωρώ πως ένα παπούτσι που έχει κομψή φόρμα, είναι κατασκευασμένο από ποιοτικά υλικά και είναι καθαρό και περιποιημένο από αυτόν που το φοράει, τότε μπορεί να δείχνει πραγματικά ξεχωριστό. Ακόμη και αν πρόκειται για το πιο απλό σχέδιο.
Πιστεύεις υπάρχει αγοραστικό κοινό στο εξωτερικό για τα ελληνικά προϊόντα;
Είμαι βέβαιη πως υπάρχει κοινό εκτός των συνόρων μας, ικανό για να αγκαλιάσει την αισθητική και μεράκι των Ελλήνων δημιουργών. Απλώς για να επιχειρήσει κάποιος να προσεγγίσει τις ξένες αγορές πρέπει να είναι πολύ οργανωμένος, συνεπής και επαγγελματίας.
Πού μπορεί να βρει κανείς τα de.bour;
Μπορεί να τα βρει στο κατάστημά μας στη Ν. Ιωνία, σε ένα δίκτυο συνεργαζόμενων καταστημάτων ανα την Ελλάδα, καθώς και στο e-shop μας που θα ανέβει τους επόμενους μήνες.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θα ήθελα να μεγαλώσει η γκάμα των σχεδίων για τη γυναίκα, ανα σεζόν, καθώς και να ασχοληθούμε παραπάνω με τον κατ'εξακολούθηση αδικημένο, άντρα. Επίσης, θα ήθελα να κάνουμε και εμείς τη δική μας προσπάθεια για συνεργασίες με το εξωτερικό και να δείξουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε ακόμα και σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας.
Διεύθυνση:
Ν. Ιωνία, Αγίας Φωτεινής 58
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
de.bour featured @ ΓΥΝΑΙΚΑ, Καθημερινή (online edition)
Been there, done that
Η ΚΕΛΛΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΔΙΑΣΤΡΙΑ ΝΤΕΠΥ ΜΠΟΥΡΝΑΖΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ-ΑΤΕΛΙΕ ΤΗΣ de.bour ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ ΓΙΑ ΧΑΖΙ, ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ.
«Support greek designers» είναι το μότο μου σε θέματα μόδας το φετινό καλοκαίρι! Δεν βρίσκω ούτε έναν λόγο να μην το κάνουμε... Ναι, εντάξει, από τη μία είναι λίγο γραφικό ότι διάφορες γνωστές και φίλες βαφτίζονται σχεδιάστριες και δημιουργούν με τα τσουβάλια μπιζού και αξεσουάρ από χάντρες και κλωστές που τα πουλάνε κατά κύριο λόγο στις φίλες τους. Συμφωνώ. Ομως, αν κάνει κάποιος ένα ξεσκαρτάρισμα, μπορεί πράγματι να βρει στην αγορά μικρούς θησαυρούς που φέρουν ελληνική υπογραφή. Και εκτός από τις Ελληνίδες σχεδιάστριες που γνωρίζουν επιτυχία διεθνώς και προμηθεύουν γνωστές μπουτίκ στο εξωτερικό -η Κατερίνα Ψωμά, η Χριστίνα Μαρτίνη, η Στεφανία Φραγκίστα και πολλές άλλες- υπάρχουν κι άλλα, λιγότερο γνωστά ονόματα, που αξίζουν την προσοχή μας και κατ’ επέκταση την επιλογή μας.
Ενα από αυτά τα ονόματα λοιπόν είναι και η Ντέπυ Μπουρνάζου. Εγώ τη γνώρισα τυχαία μέσω κοινών φίλων και μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι σχεδιάζει κυρίως παπούτσια -πάνω σ’ αυτό έχει κάνει και τις σπουδές της. Αυτό το στοιχείο αμέσως τη διαφοροποίησε στο μυαλό μου από τις «συναδέλφους» της. Οσο να 'ναι, χρειάζεται μεράκι, ταλέντο, έξτρα αγάπη για τη μόδα για να φτιάξεις καλούπι παπουτσιού! Μάλιστα ήταν χειμώνας όταν τη γνώρισα και λίγες μέρες μετά έτυχε να δω φορεμένα σε μια γνωστή μου κάτι υπέροχα brogues που είχε φτιάξει η ίδια. Μου έφεραν στο μυαλό Λονδίνο, Αλέξα Τσανγκ, σελίδα με still life στη βρετανική Vogue. Είχαν στυλ σίγουρα... Κι εκείνα τα brogues στάθηκαν αφορμή να τη φιλοξενήσουμε στο χριστουγεννιάτικο τεύχος του περιοδικού και να της ζητήσουμε να μας κάνει τη δική της πρόταση μόδας για τις γιορτές...
Κέλλυ Σταυροπούλου
de.bour featured @ www.metropolispress.gr
Χειροποίητη μόδα
Η Ντέπη Μπουρνάζου είναι η νέα σχεδιάστρια της πόλης! Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ, αλλά την κέρδισαν οι σπουδές της στο Σχέδιο Μόδας. Ετσι, εδώ και έναν χρόνο έχει κατέβει από το Ηράκλειο Αττικής στο κέντρο της Αθήνας για να στήσει το δικό της μαγαζί, τη χαριτωμένη μπουτίκ της στο Κολωνάκι με το brand name de.bour. Εκεί τη συνάντησα.
Η Ντέπη με υποδέχεται με ζεστό τσάι και χαμόγελο σε έναν χώρο γεμάτο χρώματα, πολλά παπούτσια, λιγότερα ρούχα, διάφορα αξεσουάρ, υφάσματα, κλωστές, δέρματα και διακοσμητικά μπιχλιμπίδια. Κοιτώ και αγγίζω τα πάντα καθώς μιλάμε για το πώς βρέθηκε το de.bour στο Κολωνάκι. «Ουσιαστικά υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση από την πρώτη στιγμή που ανέβασα τις δημιουργίες μου στην προσωπική μου σελίδα στο Facebook. Εγώ ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου και, όταν άρχισα να το προχωράω επίσημα, αποφάσισα να ξεκινήσω και το μαγαζί», μου λέει η Ντέπη για το όνειρό της που έγινε πραγματικότητα.
Τα de.bour είναι όλα χειροποίητα. Ενθουσιάζομαι με τα παπούτσια! Είναι πολύ ιδιαίτερα, κάποια αρκετά τολμηρά και όλα τα σχέδια, από πρωινά μποτάκια και brogues μέχρι γόβες και πλατφόρμες, ταιριάζουν απόλυτα στην urban culture μιας μεγαλούπολης! Η Ντέπη θα μου δώσει κάποιες πληροφορίες για αυτά: «Κάνω focus στο παπούτσι που, αν και είναι απαιτητικό και δεν έχει κέρδος, μου αρέσει πολύ να το φτιάχνω. Ρούχα σχεδιάζω λιγότερο. Τον Μάρτιο του 2011 παρουσίασα μια μικρή συλλογή παπουτσιών στην Athens Xclusive Designers Week, στους νέους σχεδιαστές. Αυτό ήταν και το πρώτο μου catwalk. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου σχεδίασα τα παπούτσια για τη χειμερινή συλλογή DOGMA του σχεδιαστή Δημήτρη Πέτρου».
Η Ντέπη Μπουρνάζου έχει συμμετάσχει, επίσης, σε αρκετά fashion events στο κέντρο της πόλης και δηλώνει χαρούμενη και αισιόδοξη που συμβαίνουν πράγματα γύρω από τη μόδα, ενώ εμφανίζεται μια νέα γενιά Ελλήνων σχεδιαστών. «Τα πράγματα από το μεγάλο μπαμ των Ελλήνων σχεδιαστών τη δεκαετία του ’90 έχουν αλλάξει. Τα κόστη έχουν πέσει και η νέα γενιά σχεδιαστών προσαρμόζεται αρκετά στις καταστάσεις. Φαίνεται ότι η μόδα αναπροσδιορίζεται, το ίδιο και ο καταναλωτής. Υπάρχει μια τάση στήριξης των Ελλήνων σχεδιαστών».
Μου αρέσει που το ακούω από μια νέα σχεδιάστρια που βιώνει τις δυσκολίες παράλληλα με τα όνειρά της. «Συνεχίζω να προσπαθώ, εφόσον βλέπω ότι υπάρχει κίνηση. Οι νέες γυναίκες πια πειραματίζονται στο στιλ τους, ενημερώνονται από το διαδίκτυο, φοράνε χρώμα, δοκιμάζουν συνεχώς καινούργια πράγματα. Αυτό είναι το κοινό μου και το κοινό όλων των σχεδιαστών της γενιάς μου», μου εξηγεί για την πραγματικότητά της και τη μόδα στην Αθήνα του 2013.
Μου ανακοινώνει με χαρά ότι στις αρχές του χρόνου έκανε το πρώτο άνοιγμα στην πώληση χονδρικής, συυμμετέχοντας στην έκθεση Femina Fashion Trade Show, που απευθύνεται σε εμπόρους. Τώρα ετοιμάζει τα επόμενα σχέδιά της, που, νομίζω, θα μας αρέσουν πολύ… «Μέσα στο επόμενο δίμηνο θα είναι έτοιμο το e-shop de.bour στο www.debour.gr, για το οποίο ανυπομονώ και πιστεύω ότι θα αποτελέσει ένα ισχυρό στήριγμα για την μπουτίκ, μια και η αγοραστική δύναμη του διαδικτύου έχει αναπτυχθεί πολύ στην Ελλάδα. Παράλληλα, ετοιμάζω με τη συνεργάτιδά μου Αλεξάνδρα Αναγνώστου μια σειρά μαγιό και αξεσουάρ παραλίας για την καλοκαιρινή σεζόν, που θα λέγεται ‘Sun.Set.Go!’ και θέλω να πιστεύω ότι θα κατακτήσει τις παραλίες όλης της Ελλάδας», μου λέει η Ντέπη γελώντας με νόημα και παιχνιδιάρικο ύφος.
Αυτό ακριβώς σε καλούν να κάνεις και οι δημιουργίες της. Να τις φορέσεις και να γελάσεις, να παίξεις και να πειραματιστείς με τον εαυτό σου, να νιώσεις ιδιαίτερος, ξεχωριστός, άνετος και αισιόδοξος. Μέχρι να μπορούμε με ένα κλικ στο de.bour e-shop να έχουμε τις δημιουργίες στο σπίτι μας, επισκεφτείτε την Ντέπη Μπουρνάζου στο de.bour official fan page στο Facebook και στο κατάστημά της στο Κολωνάκι.
ΝΑΝΤΙΑ ΣΟΥΦΛΗ